ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ

Ο ώμος αποτελείται από 3 οστά: το άνω άκρο του βραχίονα (βραχιόνια κεφαλή), το άνω έξω άκρο της ωμοπλάτης (ακρώμιο) και το εξωτερικό άκρο της κλείδας. Το χέρι συγκρατείται μέσα στην άρθρωση του ώμου από το στροφικό πέταλο που είναι η συνένωση τεσσάρων τενόντων. Ανάμεσα στο στροφικό πέταλο και το ακρώμιο υπάρχει ο υπακρωμιακός ορογόνος θύλακος που επιτρέπει στους τένοντες να ολισθαίνουν ελεύθερα ανάμεσα στα οστά όταν κινείται το χέρι.

Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής (ΣΥΠ) είναι η πρόσκρουση της βραχιόνιας κεφαλής στο ακρώμιο κατά την ανύψωση του άκρου, το οποίο προκαλεί τριβή των τενόντων και του θυλάκου οδηγώντας σε φλεγμονή και πόνο κατά την κίνηση. Η παθολογία που προκύπτει κυμαίνεται από τενοντίτιδα, θυλακίτιδα, ασβεστοποιό τενοντοπάθεια μέχρι και μερική ή πλήρη ρήξη του στροφικού πετάλου.

ΑΙΤΙΕΣ: Οι αιτίες είναι είτε ανατομικές είτε λειτουργικές, οι συχνότερες των οποίων είναι:

1. Οίδημα, πάχυνση ή φθορά του τένοντα που μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό, εκφύλιση λόγω ηλικίας ή συχνότερα σε επαναλαμβανόμενη χρήση του χεριού κυρίως από το επίπεδο του ώμου και πάνω.

2. Φλεγμονή του υπακρωμιακού θυλάκου από τραύμα ή υπέρχηση.

3. Μη φυσιολογικό σχήμα ακρωμίου πχ αγκιστρωτό.

4. Οστεόφυτα λόγω οστεοαρθρίτιδας.

5. Ανεπαρκής επικέντρωση της βραχιόνιας κεφαλής λόγω μυϊκής αδυναμίας ή αστάθειας του ώμου.

Πιο συχνά εμφανίζεται σε άτομα που κάνουν χειρωνακτική εργασία με επαναλαμβανόμενη ανύψωση του άκρου στο επίπεδο του ώμου και πάνω, καθώς και σε αθλητές ρήψεων, άρσης βαρών, κολύμβησης, βόλεϊ και τένις.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Μπορεί να έχουν σταδιακή ή απότομη έναρξη:

• Πόνος στο άνω και έξω τμήμα του ώμου

• Πόνος που επιδεινώνεται κυρίως όταν το χέρι σηκώνεται πάνω από το κεφάλι

• Νυχτερινός πόνος

• Μυϊκή αδυναμία

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Γίνεται με τη λήψη ιστορικού και την κλινική εξέταση με ειδικές δοκιμασίες από τον ορθοπεδικό. Συμπληρωματικά μπορεί να χρειαστεί υπερηχογράφημα του ώμου και μαγνητική τομογραφία.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Συνιστάται στον ασθενή να σταματήσει ή να περιορίσει τις δραστηριότητες που περιλαμβάνουν χρήση του χεριού στο επίπεδο του ώμου και πάνω, καθώς και η άρση βάρους. Καλό είναι να διατηρηθεί μία ήπια κίνηση στο χέρι στα όρια του πόνου ώστε να μην αναπτυχθεί δυσκαμψία. Ο πάγος με μία πετσέτα για 15 λεπτά αρκετές φορές την ημέρα θα βοηθήσει στην μείωση του πόνου στα αρχικά στάδια.

Η φυσικοθεραπεία πρέπει να αρχίσει έγκαιρα για να περιοριστούν τα συμπτώματα και να βελτιωθεί η λειτουργικότητα. Σπουδαίο ρόλο στην φυσικοθεραπευτική προσέγγιση του ΣΥΠ παίζει το προοδευτικό και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ασκήσεων που θα συστήσει ο φυσικοθεραπευτής, με στόχο να ελαστικοποιηθούν και να δυναμώσουν οι κατάλληλοι μύες που θα αποκαταστήσουν τη σωστή λειτουργία της άρθρωσης του ώμου.

Ο ορθοπεδικός μπορεί να συστήσει τη χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή και την τοπική έγχυση κορτιζόνης. Επίσης τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται και η έγχυση PRP (Platelet Rich Plasma) με αυτόλογα αιμοπετάλια από τον ασθενή που περιέχουν αυξητικούς παράγοντες με στόχο την μείωση της φλεγμονής και την προώθηση της επούλωσης.

Όταν η συντηρητική αγωγή εφαρμοστεί τουλάχιστον 6 μήνες και αποτύχει να ανακουφίσει τα συμπτώματα, τότε γίνεται χειρουργείο. Συνήθως εφαρμόζεται αρθροσκοπική υπακρωμιακή αποσυμπίεση όπου αφαιρείται τμήμα του ακρωμίου και του υπακρωμιακού θυλάκου και διορθώνονται τυχόν συνοδές βλάβες πχ τενόντια ρήξη. Μετά την επέμβαση το χέρι ακινητοποιείται με ειδικό νάρθηκα για κάποιο διάστημα και ακολουθεί πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.